Nowofundland

Pochodzenie

Data i miejsce pochodzenia: XVIIIw., Kanada

Jak nazwa wskazuje pochodzi z wyspy Nowej Fundlandii. Bardzo prawdopodobne, że przodkiem mógł być mastif tybetański. Inna hipoteza mówi, że to krzyżówka pirenejskiego psa górskiego i czarnego retrievera. Możliwe, że jest także mieszanką wielu innych ras. W efekcie tych krzyżówek powstał wielki pies, odporny na niską temperaturę i uwielbiający wodę. Pomagał rybakom w ciągnięciu sieci pełnych ryb, aportował przedmioty z wody i potrafił uratować tonących z wzburzonego, lodowatego morza, a na lądzie transportował ciężkie ładunki. Europejczyków tak zachwyciło to zwierzę, że natychmiast postanowili go sprowadzić do siebie. Rasa zaczęła się rozpowszechniać i zyskała popularność na całym świecie, szczególnie jako pies ratownik wodny. Rasa ta została uznana przez FCI (Fédération Cynologique Internationale) a wzorzec obowiązuje od roku 1996. Pierwsze nowofundlandy pojawiły się na wystawie w Birmingham gdzie zrobiły wielką furorę . W 1896 powstał klub rasy, który opracował jej wzorzec. W Polsce nowofundlandy pojawiły się przed II wojną światową. Pod koniec lat osiemdziesiątych XX-go wieku przyjechał do Polski pierwszy pies w typie amerykańskim, który,bardzo dużo wniósł do polskiej hodowli tej rasy.Dziś mamy piękne nowofundlandy we wszystkich kolorach z powodzeniem konkurujące o najwyższe tytuły na światowych ringach.

KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 2 Pinczery, sznaucery,
molosy i szwajcarskie
psy do bydła.
Sekcja 2.2 Molosy typu górskiego.
Bez prób pracy.

Wygląd

Wysokość w kłębie : Psy 71 cm Suki: 66 cm

Waga: Psy :około 68 kg Suki: 54 kg

Potężny, grubokościsty i bardzo silny czworonóg o atletycznej sylwetce. Niezbyt długi, prosty grzbiet, głęboka klatka piersiowa, mocne lędźwie i długi sięgający guza piętowego mocno owłosiony ogon, noszony nisko, poniżej linii grzbietu. Kończyny silne głęboko kontowane, łapy mocne zwarte z dobrze wysklepionymi palcami. Głowa krótsza niż szersza z szerokim, wypukłym czołem, kwadratową kufą i dobrze przylegającymi faflami. Oczy brązowe, głęboko osadzone, uszy małe osadzone w tyle głowy, naturalnie opadające. Nowofundland porusza się ociężałym i leniwym krokiem biega natomiast niezwykle lekko i płynnie niemal bez wysiłku, lekko kołysząc się na boki.

Temperament

Wzorzec rasy

Uwielbia wodę. Jest psem odważnym, cierpliwym i spokojnym. Alarmuje, kiedy coś się dzieje, może być dobrym stróżem, choćby ze względu na sam wygląd. Lubi towarzystwo ludzi i uwielbia być pieszczony. W stosunku do dzieci jest tolerancyjny, jednak trzeba na niego uważać ze względu na jego gabarety. W stosunku do psów i innych zwierząt niekonfliktowy. Nowofundland jest inteligentny i szybko się uczy, ale również szybko się nudzi, więc trzeba wykazać się dużą cierpliwością.

Zdrowie

Nowofundland to silny i raczej odporny pies. Jednak jak większość dużych ras ma skłonności do dysplazji stawów biodrowych (do uzyskania uprawnień hodowlanych wymagane jest prześwietlenie z wynikiem A,B lub C), łokciowych i kolanowych oraz do skrętu i rozszerzenia żołądka. Sporadycznie zdarza się dziedziczna metaboliczna choroba układu moczowego (cystynuria) charakteryzująca się wydalaniem zwiększonej ilości aminokwasu cystyny w moczu, co prowadzi do tworzenia się kamieni nerkowych. Kluby rasy zalecają wykonywanie badań w kierunku nosicielstwa tego schorzenia.Czasem występują choroby serca i układu krążenia – podzastawkowe zwężenie aorty i przetrwały przewód tętniczy – które mogą doprowadzić do nagłej, przedwczesnej śmierci. Zdarzają się również wady ustawienia powiek, alergie pokarmowe i problemy skórne wynikające najczęściej z braku odpowiedniej pielęgnacji.

Żywienie i Suplementacja

Można stosować gotową karmę dla ras olbrzymich, dobraną do aktywności i wieku psa, lub samemu przygotowywać jedzenie złożone głównie z mięsa lub ryb, niewielkiej ilości ryżu, owoców i warzyw. Domową dietę trzeba uzupełnić preparatami wapniowo-witaminowymi, a w okresach linienia można dodać suplementy poprawiające stan sierści i skóry, zawierające biotynę, cynk i nienasycone kwasy tłuszczowe. Rosnące szczenięta powinny dostawać preparaty wapniowe i chroniące stawy (z glukozaminą i chondroityną), a także galarety z rozgotowanych chrząstek. Dzienną porcję dla dorosłego psa trzeba podzielić co najmniej na dwa posiłki i zapewnić mu czterogodzinny odpoczynek po jedzeniu. Należy też pamiętać o stałym uzupełnianiu wody, ponieważ nowofundlandy piją znacznie więcej niż inne psy.

Pielęgnacja

Szata nowofundlanda jest gęsta i obfita, dlatego jej pielęgnacja wymaga sporo pracy. Pies tej rasy najintensywniej linieje na wiosnę, kiedy gubi dużą ilość miękkiego podszerstka. Trzeba go wtedy czesać codziennie, aby szybciej pozbyć się martwego włosa i zapobiec tworzeniu się kołtunów. Najlepiej posłuży do tego celu metalowy grzebień o długich i rzadkich zębach, szczotka pudlówka i zwykła rzadka szczotka.

Przed zabiegiem sierść można spryskać preparatem ułatwiającym rozczesywanie lub – jeśli jest mocno przesuszona – olejkiem norkowym, (trzeba wmasować go we włosy, a potem wyczesać). Poza okresem linienia wystarczy wyszczotkować psa raz na kilka dni. Regularnie trzeba wycinać włosy między palcami, opuszkami i pod uszami.

Kąpiemy nowofundlanda mniej więcej co dwa miesiące w szamponach dla psów długowłosych (z dodatkiem olejku norkowego) lub zapobiegających podrażnieniom (np. z olejkiem z drzewa herbacianego). Jeśli często pływa, należy zawsze pamiętać o wysuszeniu wnętrza uszu, ponieważ wilgoć sprzyja rozwojowi chorób grzybiczych i stanom zapalnym.

Do kogo pasuje nowofundland?

Łagodny i dobroduszny nowofundland wbrew pozorom nie jest psem dla każdego. Nie nadaje się dla ludzi zapracowanych, słabych fizycznie i psychicznie. Nowofundland jest przywiązany do swojej rodziny, za którą czuje się odpowiedzialny. Jest niezwykle opiekuńczy wobec dzieci, którym nie pozwala zrobić krzywdy. Nie pozwala nikomu się do nich zbliżyć. Nie bez powodu nazywa się go nianią. Potrafi zmienić się w wulkan energii. Jest przyjaźnie nastawiony do całego świta, nigdy nie zaatakuje bez powodu, jeżeli jednak jego właścicielowi zagraża niebezpieczeństwo, nie zawaha się stanąć w jego obronie. W domu nie zabiera dużo miejsca, nie należy do psów chodzących krok w krok za właścicielem, dużo czasu spędza w legowisku. Właściciel musi poświęcić czas na wychowanie i wyszkolenie pupila, a także liczyć się z wysokimi kosztami jego utrzymania. Jest dobrym psem do średnio aktywnych rodzin lubiących spędzać czas nad wodą